Ertelenmiş, yaşanmamış, kalbimizin bir köşesinde öylece duran binlerce güzelliğin hiç dokunulmadan üzerine basılıp geçildiğini görüyorum hergün. Hergün ve her saat bu ertelenmiş veya hiç görülmemiş duyguların boşluğunda sarsılan ruhların gözlerine bakıyorum.
Çocuklara ertelemeyi öğreten anneler görüyorum, babalar… Anlamları havada asılı, yarım kalmış cümleler topluyorum konuşan insanlar arasından. Birbirinin yüreğine ulaşamayan vasıfsız kelimeler…

Erteleme hikâyeleri dinliyorum hergün. Keşkelerle başlayan buğulu bakışlarda.
Kırılan kalpler, dağılan duygulara şahit oluyorum. Birilerine güzellikleri erteletmeye çalışan ve basit çıkar oyunlarına yenik düşmüş yürekler…

Hayat ertelenir mi? Bize verilen sınırlı nefes sayısını, armağan edilen bu en büyük ve kutsal emaneti nasıl olur da erteleyebiliriz ki? Ama erteliyoruz. Sınırlı nefes sayımızı, ömrümüzü ve bir daha gelmeyecek bu güzel yılları erteliyoruz. Ertelemek ne işe yarıyor sonsuza dek yitirmekten başka.

Bazen bir tebessümü erteliyoruz. Bazen ailemizle geçireceğimiz huzurlu dakikaları. Bazen bir dosta ulaşacak cümleleri. En çok da kendi yüreğimizi erteliyoruz. Zaten bütün ertelenmişlikler de bundan kaynaklanıyor.
Küçük bir davranışımızın nelere mal olacağını hiç bilemeyiz. Minik bir tebessümün sonucunun bir hayatı kurtarmaya kadar gideceğini de. Kelebek etkisini uyandıran bir öykü anlatılır.

“Minik kız üzgün görünen yabancıya gülümsedi. Adam kendini birden daha iyi hissetti. Geçmişte bir arkadaşının ona yapmış olduğu iyiliği hatırladı ve ona teşekkür mektubu yazdı. Bu mektup arkadaşının o kadar hoşuna gitti ki, yemek yediği lokantaya iyi bir bahşiş bıraktı. Bu bahşişin miktarına şaşıran garson bir kısmını yolda gördüğü fakire verdi. Adam çok sevindi çünkü iki gündür ağzına bir lokma bile koymamıştı. Yemeğini bitirdikten sonra, kaldığı izbe odaya gitmek üzere yola koyuldu. Yolda soğuktan titreyen bir köpek yavrusuna rastladı ve onu alıp eve götürdü. Soğuk fırtınadan kurtulup başını sokacak bir yer bulduğu için köpekçik çok mutluydu. O gece evde yangın çıktı. Köpek yavrusu havlamaya başladı. Bütün ev halkını uyandırana kadar havladı…”

Hayatta her şey başlı başına bir olay. Her şey bir mucize ve anlamları sonsuzluk kadar derin.

Hayatı anlamlı ve ertelemeden yaşayabilmek dileğiyle…

07.05.2005

Meryem Tortuk

C# Server İç (Internal) IP Alma

C#’ta server iç (internal) ip adresi alma:var ipAddress = Dns.GetHostEntry(Dns.GetHostName()).AddressList.FirstOrDefault(ip => i...… Devamını oku...