Sakarya’da yazıhanede otogara gidecek servis aracını bekliyorum. Ufak bir televizyon koymuşlar, kral tv açık, sırayla klipler dönüyor. Servisin gelmesine yaklaşık 15 dk. var. Bir iki klip çıktı, yazıhanedeki herkes sanki orada televizyon yokmuşçasına ilgisiz, çoğu kişi şarkıyı duymayacak kadar meşgul.
Servisin gelmesine çok az bir süre kala birden akustik gitarın o ince ritm sesi duyuldu televizyondan ardından ince bir ses “Gerçekler nerde….” diye başlayan. Herkes birden irkildi ve televizyona çevirdi kafasını. Sanki yıllardır bu sesi bekliyorlardı. Yüzlerde şaşkınlık, kulakları pek alışkın değil o yalın akustik gitarın ve Murat Yılmazyıldırım’ın yeğeni Ecem Minar’ın sesine.
Şarkıyı ve sesi hemen kabullenip seveceklerini pek zannetmiyordum. Ama belki dedim… ki der demez yandan bir ses yükseldi, “kızın ne biçim sesi var, bunu nasıl şarkıcı yapmışlar” diye. Biraz sonra şarkıya Murat Yılmazyıldırım girdi. Kafalar tekrar televizyonda. “Ne oluyoruz ya” der gibi.
Şarkı bitmeden servis geldi. Servise binip otogara doğru yol aldık. Klibi ilk defa seyredecektim ama seyredemedim yarım kaldı. Eve varınca internetten klibin tamamını izledim.
.